ในขณะที่ยายให้ เอารูปเก่าๆของเราและแม่ไปอัดให
ม่อีกครั้ง
มันทำให้เรารู้สึกคิดถึง อดีตวัยเด็กอีกครั้่ง ประกอบกับการได้ฟังคำ อธิบาย ประกอบรูป
ผ่านปากของแม่ ซึ่งเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเราเองในตอนที่เรายังจำความไม่ได้
ตั้งแต่เวลาที่ต้นกล้าต้นนั้น จะเติบโตมาขนาดนี้ ในช่วงที่เราจำไม่ได้
มันมีทั้งความสุข ความทุกข์ ความเหนื่อยยาก ที่จะต้อ
งรดน้ำ พรวนดิน ดูการเจริญเติบโต
แต่แม่ก็ยังบอกว่า ยังไงๆ ลูกๆก็ยังเป็นเด็กในสายตาแม่อยู่ดีแหล่ะ ไม่ว่าลูกจะแก่ขนาดไหน
แต่เมล็ดของแม่ ก็ยังอยู่ตรงนี้ และจะรอวันโตพอ ที่จะเป็นร่มให้แม่ได้นอนพักได้บ้าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น